آیا نگران سلامت روان فرزندانتان هستید؟ دکتر آلیسون مک‌کلیمونت، روان‌درمانگر کودک، نشانه‌های کلیدی را که باید به آنها توجه کرد، آشکار می‌کند
در سال ۲۰۲۰ از هر ۶ کودک ۵ تا ۱۶ ساله، یک نفر به دلیل ابتلا به اختلال سلامت روان شناسایی شد – این افزایش نسبت به یک کودک از هر ۹ کودک در سال ۲۰۱۶ است.
دوران کودکی یک ترن هوایی است و مبارزه با مغز و بدن در حال رشد و گاهی نشان دادن رفتارها یا واکنش هایی که مطلوب نیست کاملاً طبیعی است.
از این گذشته، کودکان هر روز یاد می گیرند که چگونه با جهش های هورمونی مختلف و رشد مغز کنار بیایند
از هر شش کودک پنج تا ۱۶ ساله، یک نفر در سال ۲۰۲۰ به عنوان یک اختلال سلامت روانی احتمالی شناخته شد.
معمولاً نمونه‌های بارز محرک‌های سلامت روان، سوء استفاده، بی‌توجهی یا بدرفتاری در خانه است. دیگران می توانند قلدری، سوگواری یا طلاق باشند.
اما اخیراً، این بیماری همه گیر، حجم عظیمی از اضطراب و استرس را در بین مردم ایجاد کرده است و در برخی از کودکان این ترس به عنوان ترس از میکروب ها یا مرگ تجربه شده است و حتی برای برخی به اختلال OCD تبدیل شده است.
اگر فرزند شما به رویدادی مانند رفتارهای وسواسی یا طغیان‌های هیجانی شدید واکنش‌های ناسازگاری نشان می‌دهد، ممکن است ارزش این را داشته باشید که او به کمک نیاز دارد.
والدین و معلمان باید به دنبال چه علائم کلیدی باشند؟
نشانه های کلیدی سلامت روان، تغییراتی در رفتار است که مشخص و قابل توجه است.
منظور ما از این تغییری است که برای کودک خاص شما یا از نظر رشد نامناسب یا غیر معمول است.
نمونه‌هایی از تغییر رفتار می‌تواند طغیان‌های فیزیکی ناگهانی یا پرخاشگری کلامی یا اشک‌آلود شدن بیشتر از حد معمول، با تحریک به ظاهر کم باشد.
همچنین می تواند تغییری باشد که باعث ناراحتی قابل توجهی برای کودک شود – مانند بیان کلامی بسیاری از ترس ها یا افکار مضطرب.
تجربه وحشت شبانه یا احساس ترس از خوابیدن نیز می تواند نشان دهنده یک اضطراب اساسی باشد.
همچنین مراقب تغییرات در الگوهای غذا خوردن یا خواب، همچنین شروع جدید مشکل توالت، کناره گیری از چیزهایی که قبلاً از آنها لذت می بردند، شروع جدید تحریک پذیری یا طغیان های عاطفی، یا صرفاً گفتن “من احساس خوبی ندارم”.
تجربه ترس های شبانه یا احساس ترس از خوابیدن نیز می تواند نشان دهنده یک اضطراب اساسی باشد، همانطور که می تواند تغییرات قابل توجهی در الگوهای غذا خوردن – مانند امتناع از غذا خوردن یا پرخوری – نشان دهد.
تغییر در رفتارهای توالت می تواند کثیف شدن عمدی لباس زیر، امتناع از استفاده از توالت یا شروع ناگهانی خیس کردن رختخواب باشد.
البته اینها باید سن کودک را در نظر بگیرند، با این درک که برای کودکان چهار تا پنج ساله غیرمعمول نیست که با عادت های قبلی توالت رفتن کمی پسرفت کنند، اما برای یک هشت تا نه ساله غیر معمول است.
نکته کلیدی این است: قبلاً چه چیزی برای فرزند شما عادی بود؟ چیزی تغییر کرده است؟
چگونه والدین و معلمان می توانند به کودکان کمک کنند؟
کودکان گاهی اوقات فاقد واژگان عاطفی برای توضیح احساسات خود هستند، بنابراین ارائه نمونه هایی از احساساتی که ممکن است احساس کنند یا کمک به آنها در تعریف تفاوت بین خشم یا غم و اندوه نیز می تواند مفید باشد.
والدین و معلمان می توانند سعی کنند با کودکان در مورد احساسات مثبت و منفی گفتگو کنند و به آنها یادآوری کنند که تجربه هر دو طبیعی است. آنها باید درک کنند که کاملاً اشکالی ندارد که بگوییم از چیزی عصبانی، غمگین یا خجالت زده هستم.
کودکان گاهی اوقات فاقد واژگان عاطفی برای توضیح احساسات خود هستند
عادی سازی این احساسات می تواند به باز کردن گفتگوها کمک کند. مهم این است که احساساتی مانند غم یا خشم را به عنوان «بد» رد نکنیم – اینها پاسخ‌های طبیعی هستند، اما باید راه‌هایی برای ابراز آنها بدون اینکه خود ویرانگر باشیم پیدا کنیم.
برای مثال یادآوری به کودکان مفید است که «خشم مجاز است، اما پرخاشگری مجاز نیست»، یا «غمگین بودن می‌تواند به ما کمک کند تا نسبت به دیگران احساس همدردی کنیم و می‌تواند یک احساس ارتباطی مفید باشد».
اگر از کودکان مشکوک هستیم که ممکن است مشکل داشته باشند، چه نوع سؤالاتی باید بپرسیم؟
سؤالاتی که می‌توانیم بپرسیم باید کنجکاو باشند تا مطالبه‌گر، برای مثال به جای گفتن «به من بگو چه خبر است»، می‌توانید آنچه را که مشاهده کرده‌اید بیان کنید «متوجه شده‌ام که شما کم و بیش XYZ را انجام می‌دهید».
ما همچنین می توانیم با احساسات یا افکار خود به عنوان راهی برای باز کردن گفتگوها رهبری کنیم:
- “در حال حاضر من در مورد این احساس XYZ دارم، شما چطور؟”
- “گاهی اوقات من احساس XYZ را داشتم و XYZ را انجام دادم”
- “من احساس XYZ دارم، نظر شما چیست؟”
چه زمانی به دنبال کمک حرفه ای باشیم؟
اگر فرزند شما تغییر قابل توجهی در رفتار خود تجربه می کند، و به خصوص اگر این رفتار برای خودش یا دیگران خطرناک است – با یک متخصص مشورت کنید.
چنین رفتارهایی که همیشه نظر حرفه ای را تضمین می کند عبارتند از:
- رفتار جنسی نامناسب، یعنی نه صرفاً خودکاوی،
- خشونت علیه سایر کودکان به قصد ایجاد آسیب جدی،
- آسیب به خود مانند بریدن یا خاراندن پوست،
- افکار خودکشی
مطالب بیشتر Healthista:
نمیتونی بخوابی؟ این ۲۰ غذای سالم می تواند درمان باشد
تشریفات بهداشتی – چه کسی به آنها نیاز دارد؟ اسپویلر: احتمالاً شما، به همین دلیل…
دکتر نینا بال، فیکسر بدن E4، نتایج لیفت صورت غیرجراحی معجزه آسا خود را فاش کرد.
۱۰ علامت قبل از یائسگی که می تواند حالات، درد و میل جنسی کم شما را توضیح دهد
بهترین ورزش برای یائسگی