– این املاک 100 میلیارد دلاری که “شهر ارواح” نامیده می شود در زمین های احیا شده دورتر از نزدیک ترین شهر بزرگ جوهور بهرو ساخته شده است. این شهر جنگلی که توسط “کانتری گاردن” بزرگترین توسعه دهنده املاک چین تحت ابتکار عمل کمربند و جاده شی جین پینگ ساخته شده است به عنوان “بهشت رویایی برای همه بشریت” معرفی شد. در سال 2016 میلادی زمانی که آن پروژه در حال ساخت بود بازار املاک و مستغلات چین در شکوفایی کامل قرار داشت. توسعه دهندگان مقادیر غیرقابل حساب پول را برای سرمایه گذاری در ساختمان های آن پروژه با هدف جلب نظر خریداران طبقه متوسط که در خارج از کشور زندگی می کردند قرض کرده بودند. کانتری گاردن در مالزی برنامه های مشابهی نیز داشت که البته هیچ یک به بزرگی این پروژه نبودند. هدف ساخت یک کلان شهر دوستدار محیط زیست با زمین گلف، پارک آبی، دفاتر، بارها و رستوران ها بود. طبق گفته آن شرکت چینی شهر جنگلی در مساحتی تقریبا چهار برابر موناکو قرار بود خانه یک میلیون نفر باشد. با این وجود، هشت سال پس از آن این شهر به عنوان یک شهر ارواح متروک در ساحل رودخانه ای مملو از تمساح ایستاده است. صرفا 15 درصد از کل آن پروژه به پایان رسیده و تنها چند صد نفر در ساختمان های بلند زندگی می کنند.
به گزارش به نقل از سان، در حالی که توسعه دهندگان چینی می گفتند که آن پروژه برای افراد طبقه متوسط طراحی شده اما قیمت های فروش واحدهای مسکونی آن برای مردم عادی مالزی دور از دسترس بود.
یک آپارتمان متوسط امروزی در پروژه شهر جنگلی حدود 1.14 میلیون دلار به فروش می رسد. میانگین قیمت فروش یک ملک در جوهور بهرو بزرگترین شهر نزدیک به آن پروژه حدود 141,000 دلار است. در نتیجه، بخش عمده‌ای از این پروژه جاه طلبانه خالی از سکنه است و تنها ساکنانی در اطراف آن به شکلی پراکنده حضور دارند.
نشانه‌هایی از پیشرفت‌های بزرگ در همه جای آن پروژه دیده می شوند یک مدرسه بین المللی، استراحتگاه ها، و ساختمان‌های مجلل بلند در همه جا وجود دارد. با این وجود، آن چه در این پروژه بیش از حد جاه طلبانه دیده نمی شود نشانه های حیات است. تمام مجتمع های خرید یا تعطیل شده اند یا به دلیل عدم کسب و کار متروکه هستند. هر یک از آپارتمان های بلند صدها آپارتمان را در خود جای داده اند اما تنها تعداد کمی از آن ها چراغ های شان روشن است. ساحلی متروک با زمین بازی کودکان خالی، خودروهای های زنگ زده و بطری های خالی آبجو در همه جا ریخته شده اند. آب آنجا مملو از کروکودیل است و علائم هشدار دهنده ای که به مردم برای شنا کردن هشدار می دهد در سراسر ساحل دیده می شود. وقتی شب فرا می رسد کل شهر تاریک می شود. “جوآن کاور” یکی از ساکنان شهر جنگلی به شبکه خبری “بی بی سی” می گوید:”این مکان وهم آور است حتی در طول روز وقتی از ورودی خانه خود بیرون می روید راهرو تاریک است. من برای افرادی که واقعاً سرمایه گذاری کردند و ملکی را در اینجا خریدند متاسفم. ما به دنبال این هستیم که در اسرع وقت از اینجا خارج شویم”.
او و شوهرش در طبقه 28 یکی از بلوک های برج زندگی می کنند و تنها کسانی هستند که در کل آن طبقه سکونت دارند. واقعیتی بد که درباره آن پروژه می توان در رسانه های اجتماعی مشاهده کرد آن است که بسیاری از افراد از پست هایی که توسعه آن شهر را مورد ستایش قرار می دهند انتقاد می نمایند. یکی از کاربران نوشت:”شهر جنگلی فعلی یک شهر ارواح است. اصلا مردمی در آنجا وجود ندارند. از مرکز شهر دور است، امکانات زندگی ناقصی دارد و حرکت در آنجا بدون خودرو دشوار است”.
چندین عامل منحصر به فرد در ایجاد وضعیت بد فعلی در شهر جنگلی نقش داشته اند. جدا از محدودیت های سخت گیرانه دولت چین برای توسعه دهندگان املاک بزرگ “ماهاتیر محمد” نخست وزیر وقت مالزی ویزا را برای خریداران چینی محدود کرد و دلیل آن مخالفت اش با شهر ساخته شده برای خارجی ها بود. به گزارش بی بی سی برخی از تحلیلگران هم چنین از منطق پشت ساخت چنین پروژه عظیمی در کشوری که اقتصاد و سیاست آن بی ثبات است انتقاد می کنند.
قرنطینه برقرار شده در طول پاندمی کووید – 19 بسیاری از پروژه های خارج از کشور از جمله شهر جنگلی را با مشکل مواجه ساخت.